رساله طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد تعاملات اجتماعی

farsdocadmin 1396-05-10

62 خواندن این مطلب 1 دقیقه زمان میبرد

کد محصول:M27

چکیده:

با افزایش جمعیت و کمبود زمین، معماران و طراحان به ساخت مجتمع های مسکونی بی کیفیت، بدون توجه به نیازهای روانی تنها برای تأمین نیازهای فیزیکی انسان، پرداخته اند. بسیاری از مجتمع های مسکونی فاقد محیط مطلوب و بی هویت هستند و مشکلات فراوانی را از لحاظ اثر گذاشتن نامطلوب بر ساکنان به وجودآورده است. از اینرو توجه به شاخص های پایداری اجتماعی در طراحی این مجتمع ها راهکاری مناسب برای ارتقای کیفیت آن ها می باشد و از گذاشتن آثار نامطلوب بر ساکنان جلوگیری می کند. در عصر معاصر بررسی مقوله پایداری اجتماعی در طراحی مسکن به ویژه مجتمع های مسکونی، بسیار حایز اهمیت است. پایداری اجتماعی در معماری به ایجاد یک فضای متناسب با نیازها، رفتارها و فرهنگ افراد آن جامعه مسکونی می اندیشد. هدف از پژوهش حاضر نیز بررسی و شناخت شاخص های پایداری اجتماعی و ارائه راه کارهایی برای طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد پایداری اجتماعی می باشد. مفهوم پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی، رضایت ساکنین از نوع زندگی در خانه و مجتمع خود می باشد. ایجاد این فضای مناسب، موجب افزایش بهره وری مجتمع های مسکونی خواهد شد. هدف از پایداری اجتماعی ارتقاء کیفیت محیط زندگی و نیز بهبود وضعیت ارتباطات میان افراد می باشد. چنین به نظر می رسد که شاخص های پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی شامل امنیت، مشارکت، کیفیت زندگی، رضایت و مطلوبیت محیطی و… می باشند. روش پژوهش از نوع توصیفی ـ تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد. در این پژوهش سعی بر آن است تا به شناسایی شاخص های پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی و پیامدهای آن بر اجتماع مورد نظر پرداخته شود و در نهایت به ارائه ی الگوهای مناسبی در جهت رسیدن به پایداری اجتماعی که در راستای اهداف یک مسکن ایرانی با تمامی ابعاد اجتماعی ـ فرهنگی ـ اقتصادی و اعتقادی است دست یافته شده است.